GLENURY-ROYAL

   Uzun, büyüleyici birazda şanssız hikayesi olan bir damıtımevi  Glenury-Royal… Glenury-Royal 1825 yılında zamanının en büyük uzun mesafe yürüyüşçüsü, yerel toprak sahibi ve ordu mensubu Kaptan Robert Barclay Allardice tarafından kuruluyor. Yürüyüş  işine açıklık getirmek gerekirse haziran ve temmuz 1809 yılında Newmarket Heath’ da 1000 mili 1000 dakika da yürüyerek rekor kırıyor ve yaşayan bir efsane haline geliyor. Aynı zamanda iyi bir boksör ve sağlam bir kumarbaz. Çok şey kazandığı gibi çok şeylerini de kaybettiği biliniyor. 

   Damıtımevi açıldıktan birkaç hafta sonra çıkan yangında imbiklerini ve tüm malt stoğunu kaybediyor. Bir müddet sonra tekrar açılıyor ancak bu sefer de damıtım sırasında işçi James Clark kazan içine düşerek yaşamını yitiriyor. Bu şanssız başlangıç döneminde iki farklı bilgi var; birincisi Alfred Bernard tam anlamıyla damıtmaya 1836’da başladığını yazması diğeri ise çoğunlukla kaynakların 1825 – 1852 tarihleri arasında damıtımevinin Barclay-McDonald&Co tarafından işletildiğinin yazması. 

   Tesisin sahibi olduğu dönemde tüm aksiliklere rağmen yoluna büyük bir inançla devam eden Robert Barclay dönemin kralı IV. William ile yakın dostu, parlamento üyesi olması ve Glenury’nin kral tarafından çok sevilmesi sayesinde tarihte sadece 3 damıtımevinde bulunan “Royal” ünvanını alıyor. Bu tarihten sonra Glenury-Royal olarak anılıyor.

   Robert Barclay 1853 yılında yaşamını yitiriyor. Barclay ölmeden bir yıl evvel yani 1852’de damıtımevini onu yüzyılın geri kalanında ve muhtemelen ötesinde de sahip olan ve işleten Glasgow’lu William Ritchie’ye satıyor. Çok net bilgi olmasa da tesis 1852 ve 1858 yılları arasında uyku pozisyonu alıyor. 1890’da limited şirket haline geliyor ve damıtımevi 1938 yılına kadar William Ritchie ‘de, sonradan Ulusal Joseph Distillers adına ünlü Joseph Hobbs tarafından satın alınıncaya kadar kalıyor. Bu tarihten sonra ise Train & McIntyre yan kuruluşu Associated Scottish Distilleries Ltd. aracılığıyla faaliyet gösteriyorlar. 

   Neredeyse tüm damıtımevleri gibi, savaş yıllarının çoğunda sessiz kalıyor tesis, daha sonra 1946’da yeniden açılıyor. Train & McIntyre, 1953 yılında DCL tarafından satın alınıyor ve Glenury-Royal, DCL’nin iştiraki John Gillon & Co Ltd’ye dail olan lisansla SMD’ye geçiyor. Bu tarihten sonra içki fabrikası kapsamlı bir şekilde yenilenileniyor ve 1965’te dört ibikle genişletiliyor. 1983 ve 1985 yılları arasında tekrar uyku moduna geçiyor ve son fıçılar 1987’de piyasaya sürülüyor. 1990’lı yılların başında yeniden açılmasının umutları olmasına rağmen, o zamandan beri sessiz kaldı. 

   2003 yılında Diageo tarafından 50 yıl ve üzeri 498 şişe satın alınıyor. 2005 yılında ise 36 yaşındaki bir şişeleme (ABV% 51.2) ile sınırlı sayıda piyasaya sürüldü ki  ve bu partinin boyutu 2100 şişeydi.

   90’lı yılların başında efsane blended viski olan “Blue Label” ‘ı yaratan üstad Jim Beveradge 2019 senesinde ön planda Glenury-Royal olmak üzere onun gibi üretimi durmuş Cambus, Pittyvaich datımımevlerinin limitli kalan viskileri ile beraber Inchgower, Glenkinchie, Glenlossie, Glenelgin ve Cameron Bridge’in mahsenlerindeki olgun ve nadir viskileri bir araya getirerek Blue Label’in 3. versiyonu olan “Blue Label Ghost & Rare Glenury-Royal”i yaratıyor ve yeniden küllerinden doğmasını sağlıyor.

    Enteresan bir bilgi daha , damıtımevi  Garron ve Downie adında küçük miktarlarda ürettiği iki malt viski ile bir harman viski olan Old Angus’uda satışa sunmuş.

   Glenury-Royal şişelerini elde etmek çok zor olsada hala mümkün. Bir gün bulma şansınız olursa  bir tarih hazinesinin tadına bakmak veya bir yatırım olarak tutmak için satın alın. Ben bu konuda şanslı kişilerden biriyim. Çok yakın bir zamanda 07/11/1968 yılında üretilmiş ve 08/11/2018 yılında şişelenmiş 50 yıllık bir Glenury-Royal tatma şerefine eriştim.